بررسی تحولات حدیثی شیعه درحوزه شرح الحدیث وفقه الحدیث در قرن یازدهم هجری با تکیه بر شروح ملاصدرا و ملاصالح مازندرانی برکتاب اصول کافی
محورهای موضوعی : کلام اسلامی
اعظم خدامی پور
1
(دانشگاه آزاد اسلامی، تهران)
قاسم فائز
2
(دانشگاه تهران)
سید محمد رضوی
3
(دانشگاه آزاد تهران مرکزی)
کلید واژه: قرن یازدهم, شرح حدیث, اصول کافی, ملاصدرا, ملاصالح مازندرانی,
چکیده مقاله :
با شکل گیری صفویه و رسمی شدن مذهب شیعه و به دنبال آن درخواست از علما جهت نشر معارف، بستر مناسبی در قرن یازدهم شكل گرفت. بیش از هشتاد درصد شروح کتب اربعه از جهت کمی و کیفی در این زمان نگاشته شد که در این میان اصول کافی بیشتر از کتب دیگر مورد توجه قرار گرفته است.اگرچه ملاصدرا در فلسفه و علوم عقلى شهره است ولى او را بايد يكى از اولين شارحان حديث شمرد. نگاه دقيق او به روايات اعتقادى موجب شد كه نگاه نقلى و تعبدى صرف به متون تغيير كند. به گفته علامه شعرانى، اين شرح تأثيرى ژرف بر شروح پس از خود گذاشته و آنها را متحول ساخته است. ملا صالح مازندرانى نیز وبعد از ملاصدرا بر اصول كافى شرح نوشته است. این مقاله باروش تحلیلی،توصیفی وتطبیقی به بررسی بسترهای موثر در نگارش آثار حدیثی در قرن یازدهم می پردازد تا با تحلیل روشهای فقه الحدیثی شروح ملاصدرا و ملاصالح آشکار سازد که فعّالیت‌های حدیثی این دوره فقط از جهت کمی زیاد نبوده و از جهت کیفیت هم دارای غنا است.استفاده از قواعد منطق ومباحث فلسفی وعقلی،رویکردتاویلی ونقلی، توجه به نقل معنا ورفع تعارض روایات از ویژگیهای بارز این شروح است.
With the formation of the Safavid dynasty and the formalization of the Shia religion, followed by the request of scholars to publish knowledge, a suitable platform was formed in the 11th century. More than eighty percent of the explanations of the Arbaa books were written in this time, in terms of quantity and quality, among which the principles of Sufi have been given more attention than other books. Count the hadith. His careful look at the religious narrations caused him to change the purely narrating and devotional view of the texts. According to Allameh Shearani, this description has left a deep impact on the interpretations and has transformed them. Mullah Saleh Mazandarani also wrote a commentary on the sufficient principles after Mullah Sadra. This analytical, descriptive and applied article by Baroosh examines the effective platforms in the writing of hadith works in the eleventh century in order to reveal by analyzing the methods of hadith jurisprudence in the commentaries of Mulla Sadra and Mulla Saleh that the hadith activities of this period were not only quantitative in terms of quantity but also rich in terms of quality. The use of the rules of logic and philosophical and rational discussions, the approach of interpretation and translation, paying attention to conveying the meaning and resolving the conflict of narrations are some of the prominent features of this explanation.
القرآن کریم، ترجمه: ابوالفضل بهرام پور(1396ش)، تهران، انتشارات اسوه
نهج البلاغه، ترجمه: دشتی
آغا بزرگ تهرانی، محمد بن حسن (1403ق)، الذریعه الی تصانیف الشیعه، بیروت، دارالاضواء.
استرآبادی، محمدامین (1426ق)، الفوائد المدنية و بذيله الشواهد المكية (المسائل الظهيرية، جوابات المسائل الظهيرية)، قم، ناشر: مؤسسة النشر الإسلامي التابعة لجماعة المدرسين.
ابوریه، محمود (1420ق)، اضواء علی السنه المحمدیه أو دفاع عن الحدیث،قم،مدرسه موسسه انصاریان.
ابن بابویه،محمد بن علی (1420ق)، من لایحضرالفقیه،قم، دفترانتشارات اسلامی وابسته به جامعه مدرسین حوزه علمیه قم.
اداک،صابر؛سهیلا،اسدی (1393ش)، فصلنامه مسکویه، سال 8، شماره26.
بیدهندی،محمد (1383ش)، بررسی وتحلیل تعاملات تاویلی ملاصدرا در کتاب و سنت، خردنامه صدرا، شماره 88..
بخاری، ابوعبدالله محمد بن اسماعيل بن ابراهيم (1401ق)، صحیح بخاری، بیروت، دارالفکر.
حرعاملی، محمدبن حسن (1409ق)، وسائل الشیعه، قم، موسسه¬ی آل البیت.
حاتمی، فاطمه (1382ش)، وقف نامه ی مدرسه مقیمیه، فصلنامه ی وقف میراث جاویدان، ص11.
خواجوی، محمد (1388ش)، شرح اصول کافی، تهران، پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی.
دهقانی، محسن، ترجمه و شرح نهایه الحکمه، علامه سیدمحمدحسین طباطبائی، قم، نشر بوستان کتاب قم.
راغب اصفهانى، حسین بن محمد (1301ق)، مفردات ألفاظ القرآن، دار القلم، بیروت (1412 ق).
سبحانی تبریزی (1420)، اصول الحدیث واحکامه فی علم الدرایه، قم، دفتر موسسه امام صادق(ع).
صدرالدین شیرازی، محمدبن ابراهیم (1384ش)، شرح الاصول الکافی؛ تهران: پژوهشگاه علوم انسانی ومطالعات فرهنگی.
طيب حسيني، سيد محمود (1399ش)، درآمدي بر دانش مفردات، قم، پژوهشگاه حوزه و دانشگاه.
طباطبایی، سیدمحمدحسین (1390ش)، بدایه الحکمه، موسسه آموزشی پژوهشی امام خمینی(ره).
عاشوری تلوکی،نادعلی (1380ش)، دیدگاههای حدیثی ملاصدرا درشرح اصول کافی، مجله علوم قرآن وحدیث شماره 19.
فيض كاشانی، محمدمحسن بن شاه مرتضی (1406 ق)، الوافي، اصفهان، مكتبة الإمام أمير المومنين علي(ع).
قطب‌الدين راوندی، سعيد بن هبة الله (1409 ق)، الخرائج و الجرائح، قم، مؤسسه امام مهدی (ع) .
کارگر، رحیم (1388ش)، مهدویت (دوران ظهور)، قم، دفتر نشر معارف.
کلینی، محمد بن يعقوب (1385ش)، الکافی،تصحیح: سید محمد خامنه ای، تحقیق و مقدمه: سید مهدی رجائی، تهران، انتشارات بنیاد حکمت اسلامی صدرا.
كلينی، محمد بن يعقوب (1392 ق )، الكافي، ترجمه وشرح: محمدباقرکمره ای، تهران، مکتبة الإسلاميه).
_______(1362ش)، الکافی، مترجم: سید جواد مصطفوی، تهران، انتشارات اهل‌بیت(ع).
_______(1407ق)، الکافی، المحقق و المصحح: على اكبر غفاري و محمد آخوندي، تهران دارالکتب الاسلامیه.
مازندرانی، ملاصالح (1421ق)، شرح اصول کافی، بیروت:دارالاحیاء التراث العربی.
مفید، محمدبن محمد (1413ق)، الاختصاص، قم،الموتمر العالمى لالفية الشيخ المفيد.
مدرس تبریزی،محمدعلی (1374ش)، ریحانه الادب،تهران، انتشارات خیام.
مجلسی، محمدباقر (1403ق)، بحارالانوار، بیروت، دار احیاء التراث العربی .
مجلسی،محمدباقر (1414ق)، لوامع صاحبقرانی،قم،نشر اسماعیلیان.
مطهری، مرتضی (1368ش)، آشنایی با علوم اسلامی،تهران،انتشارات صدرا.
مدیرشانه چی، کاظم ( 1362)، علم الحدیث و درایة الحدیث، قم، دفتر انتشارات اسلامی.
ميرداماد، محمد باقر بن محمد (۱۰۴۱ق)، الرواشح السماويه في شرح الاحاديث الاماميه، قم، موسسه علمی فرهنگی دارالحدیث.
نوری، میرزاحسین (1320ق)، مستدرک الوسائل، قم، نشر آل بیت(ع).
نوری، حسين بن محمدتقی (1408 ق)، مستدرك الوسائل و مستنبط المسائل، بيروت، مؤسسة آل البيت (ع).