The nature of reason in the school of separation and its evolution
Subject Areas : کلام اسلامیabbasali eskandari 1 , mehdi afchengi 2 * , arastoo mirani 3
1 - PhD student in Islamic Philosophy and Theology, Department of Theology and Islamic Studies, Islamic Azad University, Gorgan Branch, Iran
2 - Department of Islamic Philosophy and Theology, Gorgan Branch, Islamic Azad University, Gorgan Branch, Gorgan, Iran
3 - Department of Islamic Philosophy and Theology, Go.C., Islamic Azad University, Gorgan, Iran
Keywords: evolution, religion, beliefs, self-founded reason, philosophy, school of separation.,
Abstract :
The school of separation is one of the contemporary schools and schools of thought that, by putting forward discussions about the purification and refinement of Quranic knowledge, is considered a new challenge for Islamic philosophy. The purpose of this article is to logically explain the concepts and explain the meaning of the concepts and explain the doctrinal and theoretical propositions of the sectarians, to examine and analyze their theoretical process regarding reason and its role and position in their ideas and ideological systems. The method of this research is library studies in a descriptive and analytical manner. The results of this research have shown that innate reason is defined as the discoverer of facts and details and an abstract light outside of human reality and has no inherent validity. On the other hand, in the thought of the school of separation, a ruling has been given to the invalidation of demonstrative reason and philosophical and demonstrative arguments are assumed to be without validity and therefore, they will not be able to play a role in understanding religious knowledge.
ارشادینیا، محمـد رضا. (1382)، نقد و بررسـی نظریه تفکیک، چـاپ اول، قم، بوستان کتاب.
ملكى میانجی، محمدباقر، (1373)، توحيـد الاماميــه، تنظیم: محمـد بيابانی اسکویی، بـه اهتمـام علی ملكـىمیانجی، چاپ اول، تهران، موسسه چاپ و انتشارات وزارت فرهنگ و ارشـاد.
ابراهیمی دینانی، غلامحسین (۱۳۷۹) ماجرای فکر فلسفی در جهان اسلام، تهران: انتشارات طرح نو.
پارسانیا، حمید. (1390)، روش شناسی انتقادی حکمت صدرایی، قم: انتشارات کتاب فردا.
سیدان، سید جعفر. (1388)، بررسی نسبت عقل و وحی از منظر فلسفه و مکتب تفکیک، قم، پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی.
طبرسی، فضل بن حسن، (1408ق)، مجمع البیان، بیروت، دارالمعرفه.
سهروردی، یحیی. (1380)، مجموعه مصنفات شیخ اشراق، به کوشش هانری کربن، تهران. پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی.
جوهری، ابونصر. (1407)، الصحاح تاجاللغه و صحاح العربیة. محقق: عبدالغفور عطار. بیروت. دارالعلم للملایین.
جرجانی، علی بن محمد. (1370)، کتاب التعریفات. تهران. انتشارات ناصرخسرو.
علامه قزوینی. (1386)، مجموعه رسائل و مقالات. تهران. مؤسسه پژوهشی حکمت و فلسفه.
اصفهانی، میرزا مهدی، (1387)، ابواب الهدی، تحقیق و تعلیق حسین مفید، چاپ اول، تهران، مرکز فرهنگ انتشاراتی منیر.
اصفهانی، میرزا مهدی، (1363)، ابواب الهدی، به قلم سید محمدباقر نجفی. بیجا. ۱۳۶۳
اصفهانی، میرزامهدی، (1386)، مصباح الهدی، به ضمیمه اعجاز قرآن، تحقیق حسن جمشیدی، چاپ دوم، قم، بوستان کتاب.
جوادی آملی، عبدالله، (1387)، منزلت عقل در هندسه معرفت دینی، قم، انتشارات اسراء.
جوادی آملی، عبدالله، (1386)، تسنیم. جلد اول، چاپ هشتم، قم، مرکز نشر اسراء.
حکیمی، محمدرضا، (بهار 1384)، عقل خود بنیاد دینی، خردنامه همشهری، چاپ اول.
کلینی، ابی جعفر محمد بن یعقوب، (بی تا)، الکافی، تهران: دفتر نشر فرهنگ اهل بیت.
مرواید، حسنعلی، (1418ق)، تنبیهات حول المبداء و المعاد، ۱۴۱۸، چاپ دوم، مشهد، بنیاد پژوهشهای اسلامی.