بررسی و نقد خلقت جهان در شش روز
محورهای موضوعی : کلام منقول
1 - ارومیه
کلید واژه:
چکیده مقاله :
آیات قرآن از آفرینش شش روزه وگاهی هشت روزآسمان ها و زمین سخن می گویند اما علم جدید روندشکل گیری اجرام آسمانی و زمین را در بازه های زمانی طولانی مدّت دانسته و شکل گیری جهان را در مدّت زمانی معادل چند روز معدود نمی پذیرد. بدینسان بسیاری از قرآن پژوهان معاصر، از فهم ظاهرگرایانه و مشهور مفسران کهن مبنی بر آفرینش آسمان ها و زمین در مدت زمانی معادل شش روز متعارف عدول کرده وتعبیر «ستّه ایّام» را به شش دوران و مرحله تأویل نموده اند. این راهکار هم درخور نظر است که در فضای علم نمی توان برای توضیح پدیده های طبیعی به امری خارج از طبیعت ارجاع داد و مداخله یک نیروی غیبی برتر،قابل پیش بینی و محاسبه نیست درحالی که بنیان بیان قرآن بر حضور و مداخله بی قید و شرط یک نیروی غیبی برتر و متعالی نهاده شده است. بدینسان چون نظرگاه دینی، به پیش فرض های بسته علم محدود و مقیّد نیست، به نتایج محاسبات علمی هم لزوماً مقیّد و ملزم نخواهد بود و می تواند بر آن شود که در این زمینه نیروهایی فرا حسّی دخالت نموده اند. بااین همه در عصر کنونی، دانش تجربی محترم تر و معتبرتر ازآن است که با چنین تحلیلی بتوان نتایج وداده های آن رانادیده گرفت و درواقع چنین نگاهی، برتصوّر تقابل قرآن و علم، مهر تصدیق و تثبیت می زند. در نتیجه اگر قرار بر اختیار یک قول افتد، تأویل «سته ایام» به شش زمان و دوران، یگانه قول تعیّن یافته و مرجّح جلوه می کند.
The verses of the Qur'an speak of the creation of the heavens and the earth in six days and sometimes eight days, but modern science considers the process of formation of celestial bodies and earth in long periods of time and does not accept the formation of the universe in a period of time equal to a few days.Thus, many contemporary Qur'anic scholars have deviated from the ostensible and famous understanding of the ancient commentators - that the heavens and the earth were created in a period equivalent to six normal days - and interpreted the interpretation of the "set of days" into six periods and stages.In the meantime, it is also worth noting that in the field of science, it is not possible to refer to something out of nature to explain natural phenomena, and the intervention of a superior occult force is not predictable and calculable, while the Qur'anic expression is based on the presence And the unconditional intervention of a superior and transcendent occult force has been introduced.Thus, since the religious point of view is not limited to the closed presuppositions of science, it will not necessarily be limited to the results of scientific calculations, and it can be concluded that trans-sensory forces have intervened in this field.However, in the present age, experimental knowledge is more respected and valid than such an analysis can ignore its results and data. And in fact, such a view affirms the image of the opposition between the Qur'an and science. As a result, if a promise is to be made, the interpretation of the "set of days" into six times and eras is the only determined and preferred promise.
نوع مقاله: پژوهشی
صفحات 138 ـ 121
بررسی و نقد خلقت جهان در شش روز
مهین شهریور 1
|
آیات قرآن از آفرینش شش روزه وگاهی هشت روزآسمان ها و زمین سخن می گویند اما علم جدید روندشکل گیری اجرام آسمانی و زمین را در بازه های زمانی طولانی مدّت دانسته و شکل گیری جهان را در مدّت زمانی معادل چند روز معدود نمی پذیرد. بدینسان بسیاری از قرآن پژوهان معاصر، از فهم ظاهرگرایانه و مشهور مفسران کهن مبنی بر آفرینش آسمان ها و زمین در مدت زمانی معادل شش روز متعارف عدول کرده وتعبیر «ستّه ایّام» را به شش دوران و مرحله تأویل نموده اند. این راهکار هم درخور نظر است که در فضای علم نمی توان برای توضیح پدیده های طبیعی به امری خارج از طبیعت ارجاع داد و مداخله یک نیروی غیبی برتر،قابل پیش بینی و محاسبه نیست درحالی که بنیان بیان قرآن بر حضور و مداخله بی قید و شرط یک نیروی غیبی برتر و متعالی نهاده شده است. بدینسان چون نظرگاه دینی، به پیش فرض های بسته علم محدود و مقیّد نیست، به نتایج محاسبات علمی هم لزوماً مقیّد و ملزم نخواهد بود و می تواند بر آن شود که در این زمینه نیروهایی فرا حسّی دخالت نموده اند. بااین همه در عصر کنونی، دانش تجربی محترم تر و معتبرتر ازآن است که با چنین تحلیلی بتوان نتایج وداده های آن رانادیده گرفت و درواقع چنین نگاهی، برتصوّر تقابل قرآن و علم، مهر تصدیق و تثبیت می زند. در نتیجه اگر قرار بر اختیار یک قول افتد، تأویل «سته ایام» به شش زمان و دوران، یگانه قول تعیّن یافته و مرجّح جلوه می کند.
واژگان کلیدی
[1] . 1- دانش آموخته دکتری، مدرس مدعوگروه علوم قرآن و حدیث، دانشکده الهیات و معارف اسلامی،
دانشگاه شهید مدنی آذربایجان، تبریز، ایران. Email: mahin.shahrivar@yahoo.com
تاریخ دریافت: 10/2/1400 پذیرش نهایی: 26/4/1400