نسخ دین از دیدگاه بهائیت بررسی و نقد دیدگاه با تأکید بر آیه پنجم سوره سجده
محورهای موضوعی : کلام اسلامی
علی خلجی
1
(دانشگاه ادیان و مذاهب، قم)
علی قنبری مزرعه نوی
2
(دانشجو)
امیر رضا خلیلی
3
(دانشجو)
کلید واژه: مذهب, نابرابری درآمد, اعتقاد به زندگی پس از مرگ, شایستگی رستگاری, 2ls .,
چکیده مقاله :
برداشت نادرست بهائیت از معنای کلمه «یَعرُجُ» در آیه پنجم از سوره مبارکه سجده که آن را به معنای «برداشتن و نسخ دین» می‌داند، موجب این سؤال شده که مبنای تفسیر آیه شریفه در متون بهایی چیست؟ و چه تفاوتی با برداشت مفسّرین فرق اسلامی دارد؟ هدف این مقاله نقد علمی ادعای بهائیان در نسخ دین اسلام است و پرداختن به این موضوع با توجه به قرار گرفتن تبلیغات بهائیان بر این موضوع ،ضرورت دارد. این مقاله با روش توصیفی ـ تحلیلی و نیز جمع آوری اطلاعات به شیوه کتابخانهای میسّر شده است. در دستاورد این پژوهش مشخص شد، ادعای بهائیان در این که «یعرج» به معنای نسخ و نسخ نیز به معنای ابطال باشد، تعبیر نادرستی است و تعبیر کنندگان آن بین معنای لغوی نسخ و اصطلاحی آن خلط نمودهاند، که نتیجه آن نسخ اصل و گوهر ادیان پیشین و حکم به بطلان شرایع آنان است، در حالی که مفسّرین اسلامی به این نتیجه ملتزم نیستند و تفسیر بهائیان از آیه پنجم سوره سجده تفسیر به رأی می باشد.
Khatamiyyat is one of the most important and common principles between all Islamic sects, including Shiites and Sunnis, and based on it, all Muslims believe that Muhammad ibn Abdullah (PBUH) is the last prophet and that God sent him as a messenger or prophet to guide human beings and religion. The misinterpretation of the meaning of the word "Ya'ruju" in the fifth verse of Surah As-Sajdah, which is considered to mean "removal and abrogation of the religion", has raised the question of what is the basis for the interpretation of the verse in Baha'i texts? Furthermore, what is it difference with the interpretation of commentators of Islamic sects? The purpose of this article is to critique one of the Baha'i claims. Achieving this goal is possible through the descriptive-analytical method as well as collecting information through the library research method. After a precise Literal and idiological analysis of abrogation, the Baha'i claim about the abrogation of religion is dealt with. The interpretation that "Ya'ruju" means abrogation and abrogation means cancellation is a contemplative and incorrect interpretation, and its interpreters seem to have confused the literal meaning of abrogation with its idiomatic meaning, which results in the abrogation of the original and the essence of the previous religions and decree on the invalidity of their laws; while Islamic commentators are not bound to follow this result.
قرآن کریم
آیتی، عبدالحسین؛ الکواکب الدریه فی مآثر البهائیه، مصر، السعادة، 1342ق.
ابن فارس، احمد (1404ق) معجم مقاییس اللغة، مکتب الاعلام الاسلامی، قم.
ابن منظور، محمد بن مکرم (1414ق )، لسان العرب، انتشارات دارالفکر، بیروت،.لبنان.اسماعیل بن عبّاد (1414ق )، المحیط فی اللغة، انتشارات عالم الکتاب، بیروت،.لبنان.
اشراق خاوری، عبدالحمید(الف) (بی تا) پیام ملکوت، مؤسسه ملی مطبوعات امری، تهران.
اشراق خاوری، عبدالحمید(ب) (بی¬تا )، قاموس توقیع منیع، مؤسسه ملی مطبوعات امری، تهران.
اشراق خاوری،(ج) (بی¬تا)، عبدالحمید، رحیق مختوم، مؤسسه ملی مطبوعات امری، تهران.
حسینی زبیدی، محمد مرتضی(1414ق )، تاج العروس من جواهر القاموس، انتشارات دارالقلم، بیروت.
راغب اصفهانی(1412ق)، حسین بن محمد، مفردات الفاظ قرآن، انتشارات دارالقلم، بیروت.
روحانی، پرویز و شهین احسان، گلگشتی در قرآن مجید، بی‌جا، بیتا.
روز بهانی بروجردی(1388ش)، علیرضا، در جستجوی حقیقت، انتشارات مرکز مدیریت حوزه علمیه قم، قم.
شوقی افندی،( بی¬تا) قرن بدیع، مؤسّسه معارف بهایی، کانادا.
طباطبایی، سید محمد حسین(1417ق)، المیزان فی تفسیر القرآن، انتشارات اسلامی جامعه مدرسین حوزه علمیه قم، قم.
طبرسی، فضل بن حسن(1372ش) مجمع البیان فی تفسیر القرآن، انتشارات ناصر خسرو، تهران.
طریحی، فخرالدین محمد(1375ش) ، مجمع البحرین، انتشارات مرتضوی، تهران.
عبدالبهاء ، عباس( الف) (بی تا)، خطابات، موسسه ملی مطبوعات امری، تهران.
عبدالبهاء ، عباس(ب) (بی تا) ، مفاوضات، موسسه ملی مطبوعات امری، تهران.
فاضل مازندرانی، اسدالله، رساله امر و خلق، مؤسسه ملی مطبوعات امری، تهران، 131بدیع.
فراهیدی، خلیل بن احمد(1409ق )، کتاب العین، نشر هجرت، قم.
قرشی بنایی، علی اکبر(1412ق) ، قاموس قرآن، انتشارات دارالکتب الاسلامیه، تهران.
گلپایگانی، ابوالفضل(1315ق)، کتاب الفرائد فی بیان وجوه اقسام الدلیل و البرهان، مطبعة هندیه،مصر.
گلپایگانی، ابوالفضل(بی تا)، مجموعه رسائل، نسخه الکترونیکی.
مراغی، احمد بن مصطفی(بی تا)، تفسیر المراغی، انتشارات دار التراث الاحیاء العربی، بیروت.
مصطفوی تهرانی، حسن(1344ش) ، محاکمه و بررسی باب و بها، انتشارات برهان، تهران.
مطهری، مرتضی(1378ش)، آشنایی با قرآن، انتشارات صدرا، تهران.
مظفر، محمد رضا(1410)، اصول الفقه، انتشارات اسماعیلیان، قم.
مکارم شیرازی، ناصر(1374ش)، تفسیر نمونه، انتشارات دارالکتب الاسلامیه، تهران.
موسوی همدانی، سید محمد باقر(1374ش)، ترجمه تفسیر المیزان، انتشارات اسلامی جامعه مدرسین حوزه علمیه قم،قم.
موسوی، ع ، مستوفیان، امیر علی(1389ش) ، نشستی تحقیقی با باب و بهاء، انتشارات راه نیکان.
نوری، حسینعلی(1310ق) اقتدارات و چند لوح دیگر، بی¬جا، بی¬نا.
نوری، حسینعلی (بهاء الله)(الف) اشراقات، بی¬جا، بی¬نا، نسخه الکترونیکی.
نوری، حسینعلی (بهاء الله)(ب) مجموعه الواح، مؤسسه ملی مطبوعات امری ایران، 132بدیع.
نوری، حسینعلی (بهاء الله)(ج) اقدس، بی¬جا، بیت العدل، بی¬تا، نسخه الکترونیکی.
عشرتی، غلام عباس، آل بویه، علیرضا، صمصامی، طاهره، بررسی و تحلیل ادله نقلی ابوالفضل گلپایگانی در کتاب فرائد درباره میعاد یوم ظهور، مجله مشرق موعود، سال دهم، شماره 40، زمستان 1395.
قدردان ملکی، محمد حسن، مجله کیهان اندیشه، فروردین و اردیبهشت سال 1378.