کرونا ( شفقت) از مهمترین ارکان تفکر بودایی است و در تمامی مکاتب از اهمّیّت خاصی برخوردار است. در فرقه هینهیانه ( تهرواده)، کرونا یکی از چهار برهمهویهاره ( نگرش متعالی) است. هر چند که کرونا یکی از مقامات ارهت است اما مشخصهی اصلی او نیست. در فرقه مهایانه، تأکید خاصی چکیده کامل
کرونا ( شفقت) از مهمترین ارکان تفکر بودایی است و در تمامی مکاتب از اهمّیّت خاصی برخوردار است. در فرقه هینهیانه ( تهرواده)، کرونا یکی از چهار برهمهویهاره ( نگرش متعالی) است. هر چند که کرونا یکی از مقامات ارهت است اما مشخصهی اصلی او نیست. در فرقه مهایانه، تأکید خاصی بر اهمّیّت کرونا میشود.در این فرقه به جز راههای هشتگانه برای توقف رنج، راه بدهیستوه را مطرح میکنند، آرمان بدهیستوه رهایی همه موجودات از رنج است. به همین دلیل سالک مهایانی نیروانهی خودش را به تعلیق در میآورد و با قلب مشفق عظیماش، همهگونه راه و روش را به کار میبندد ( اوپایه) تا انسانهایی که هنوز در تاریکی سیر میکنند نجات یابند. مهر بیکران و آرزوی رهایی و نیکبختی که از احساس همدردی و باور به یکسانی ذاتی همه موجودات سرچشمه میگیرد، صفت ویژه و برجسته بدهیستوگان است. در عرفان اسلامی مفاهیم متناظر با کرونا ( شفقت، محبّت، رحمت و ... ) اهمّیّت والایی دارد و یکی از عالیترین و مهمترین احوال عارف است که در این مقاله به اهمّیّت کرونا و مفاهیم متناظر با آن در مکتب مهایانه بودایی و مکتب خراسان عرفان اسلامی پرداخته شده است.
پرونده مقاله
سنتهای الهی از مباحث فراموش شدهای است که جای آن در پژوهشهای کلامی خصوصا مباحث مربوط به بیماری کرونا و جهان پساکرونا خالی است. نوشتار حاضر تلاش کرده است با مراجعه به متون دینی و بهرهمندی از روش کتابخانهای در گردآوری اطلاعات و روش توصیفی تحلیلی در استنتاج دیدگاه و رو چکیده کامل
سنتهای الهی از مباحث فراموش شدهای است که جای آن در پژوهشهای کلامی خصوصا مباحث مربوط به بیماری کرونا و جهان پساکرونا خالی است. نوشتار حاضر تلاش کرده است با مراجعه به متون دینی و بهرهمندی از روش کتابخانهای در گردآوری اطلاعات و روش توصیفی تحلیلی در استنتاج دیدگاه و روش اجتهادی در کارکردها و برآیندها و استمداد از سنن الهی به این پرسش پاسخ گوید که در بلاهای عمومی و از جمله بیماری کرونا امام زمان(عج) چه نقشی دارد؟
از سویی عالم بر اساس سنتهای الهی اداره میشود که استثناناپذیر است و از سویی دیگر آن حضرت در سلسله علل غایی و فاعلی عالم قرار دارد. نقش فیضرسانی عام و خاص امام زمان(عج) را نیز باید در شبکهای از سنتهای الهی دید؛ یعنی امام در این منظومه به ایفای نقش میپردازد. بر اساس همین نظام، در دفع یا رفع بلا باید اولا از اسباب مادی استفاده شود؛ اگرچه کارکرد اسباب مادی در دفع یا رفع عامل معنوی بلا، دائمی و همهجانبه نیست؛ ثانیا؛ تأثیر عوامل معنوی در قالب سنت مشروط و مطلق تحقق میپذیرد که در اولی وجود شرط و در دومی وجود مصلحت محوریت دارند و نقش حضرتش را باید در این قالب دید.
پرونده مقاله